14 Ιουλίου 2024
Σήμερα δεν είναι καλή μέρα για τον αλύτρωτο Ελληνισμό της Κύπρου, αλλά και τον Ελληνισμό απανταχού, πιστεύω. Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για προδοσίες και καταστροφές που επεφεραν τα γεγονότα του 1974. Σήμερα είναι ημέρα τιμής για τους πεσόντες και όσους αντιστάθηκαν στα εθνικά επώδυνα γεγονότα του καλοκαιριού του 1974. Μια παράφρονα πράξη στρατιωτικών που δεν είχαν τη δημοκρατική νομιμοποίηση να κυβερνούν το εθνικό κέντρο καθώς και των ανεγκέφαλων υποστηρικτών αντιδημοκρατικών συμπεριφορών τότε στο νησί μας που άνοιξε κερκόπορτες και επέτρεψε στην Τουρκία να βρει την αφορμή για να εισβάλει στην Κύπρο.
Σήμερα οφείλουμε να τιμούμε όλους όσοι ύψωσαν το ανάστημα μπροστά στον βάρβαρο Τούρκο εισβολέα, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας με θάρρος και αυταπάρνηση. Αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους στον βωμό της λευτεριάς και της αξιοπρέπειας αυτού του τόπου. Σήμερα οφείλουμε να μνημονεύσουμε τα θύματα της βαρβαρότητας του απάνθρωπου Αττίλα εκείνο το τραγικό καλοκαίρι.
Στον ιερό αυτό χώρο σήμερα καλούμαστε να μνημονεύουμε την 50ή επέτειο της τουρκικής εισβολής, μια επώδυνη πληγή που συνεχίζει να σημαδεύει την πατρίδα μας και τον λαό μας. Σήμερα οφείλουμε να διατρανώσουμε ότι «Δεν Θα Ξεχάσουμε» το μέρος του τόπου που βρίσκεται υπό κατοχή, τους εγκλωβισμένους μας που φθίνουν, τους αγνοούμενούς μας που συνεχίζουν να αγνοούνται.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε τα τραγικά επακόλουθα της τουρκικής εισβολής, τα οποία ταλανίζουν την πατρίδα μας για μισό αιώνα. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ξεριζωμό χιλιάδων εκτοπισθέντων από τις πατρογονικές μας εστίες, τις λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, τη βίαιη και αδιάκοπη καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς τη σύληση των εκκλησιών και των νεκροταφείων μας καθώς και το συστηματικό εποικισμό των κατεχομένων.
Τα γεγονότα του θέρους του 1974 ήταν μια εθνική καταστροφή. Κι εμείς που τα ζήσαμε πρέπει να συνεχίσουμε να θυμίζουμε τον κόσμο όλο ότι αυτό το έγκλημα ήταν παραβίαση του διεθνούς δικαίου κυρίως και πρωτίστως. Ολόκληρες οικογένειες εξαλείφθησαν, βίωσαν απάνθρωπες παραβιάσεις των ανθτρωπίνων δικαιωμάτων τους, και όσοι επιβιώσαμε, έπρεπε να σταθούμε στα πόδια μας και να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας από την αρχή. Εκτοπισμένοι στον ίδιο μας τον τόπο, ή μεταναστεύοντας εκτός για να συντηρήσουμε τους εαυτούς μας και τους εξαρτώμενους μας πίσω στον τόπο μας. Βιώνοντας φόβο, άγχος, απόγνωση και βαθιά θλίψη, σε μια αγωνιώδη αναζήτηση ενός αγνώστου αύριο.
Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα του κυπριακού ζητήματος που αποτελεί ταυτόχρονα μια ανεπούλωτη πληγή για τη Δημοκρατία της Κύπρου και τον λαό μας. Έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα να προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε αυτή την αδικία. Και να απαιτούμε από το διεθνές σύστημα και τη διεθνή τάξη πραγμάτων να σταθεί δίπλα μας και η ίδια να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
H κυβέρνηση και ο λαός της Κύπρου διεκδικεί ακόμη το δίκιο της σήμερα, μετά από τόσο καιρό διαπραγματεύσεων, τόσους αγώνες που προηγήθηκαν, τόσο αίμα που χύθηκε, τόσες θυσίες. Από τον ιερό τούτο χώρο σας καλώ να εκφράσουμε την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε με πίστη και αποφασιστικότητα την προσπάθεια επίτευξης του υπέρτατου εθνικού μας στόχου: της απελευθέρωσης και επανένωσης της πατρίδας μας. Έχουμε ιστορικό χρέος προς τους προγόνους και την ιστορία μας, αλλά και ένα μεγαλύτερο χρέος προς τα παιδιά μας να εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να επιτύχουμε μια λύση για ένα κράτος ανεξάρτητο και πραγματικά κυρίαρχο, απαλλαγμένο από τις όποιες αναχρονιστικές εγγυήσεις και την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.
Να εργαστούμε για τον τερματισμό της κατοχής, την επανένωση της πατρίδας μας μέσω της επίτευξης μιας ειρηνικής, δίκαιης λύσης του κυπριακού προβλήματος που θα εδράζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια λύση στη βάση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα, με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Μια λύση, η οποία θα απελευθερώνει την πατρίδα μας και θα επιτρέπει στον λαό μας να διαβιώνει σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας. Σε αυτή την προσπάθεια έχουμε πάντοτε αμέριστη και έμπρακτη διαχρονική στήριξη της Ελλάδας και ήθελα προς αυτό να εκφράσω τις θερμές μας ευχαριστίες.
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Πενήντα χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά. Ο μισός αιώνας που έχει παρέλθει αποδεικνύει ότι, δυστυχώς, η διεθνής έννομη τάξη που οραματίστηκαν οι νικητές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου δεν υλοποιήθηκε ακόμα. Το διεθνές δίκαιο συνεχίζει να εφαρμόζεται επιλεκτικά και η ισχύς υπερισχύει των αρχών του δικαίου.
Και όμως δεν ζητάμε κάτι παράλογο. Όπως βλέπουμε την κινητοποίηση του διεθνούς παράγοντα στη βάση αρχών, που απορρίπτει και αντιτίθεται στις επεκτατικές ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία, αυτό αναμένουμε και για την Κύπρο. Την τήρηση ακριβώς των ίδιων αρχών όσον αφορά στην Τουρκία από τη διεθνή κοινότητα. Εισβολή είναι εισβολή, η κατοχή είναι κατοχή.
Παρά όμως τις δυσκολίες, ύψιστη προτεραιότητα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όλους εμάς παραμένει η άρση του αδιεξόδου και επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που είχαν διακοπεί στο Κρανς Μοντανά και θα συνεχίσουμε να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να επιτευχθεί. Απόδειξη των προσπαθειών αυτών του Προέδρου της Δημοκρατίας της Κύπρου ήταν ο διορισμός της προσωπικής απεσταλμένης του ΓΓ ΟΗΕ που κατέστη δυνατός λόγω της δικής μας διεθνούς δράσης. Από μόνος του, όμως, ο διορισμός μιας απεσταλμένης δεν είναι αρκετός για να αρθεί το αδιέξοδο. Χρειάζεται να πιεσθεί και η τουρκική πλευρά να επιδείξει την απαραίτητη βούληση.
Αντίθετα, όμως με τις δικές μας προσπάθειες για επανέναρξη του διαλόγου, η Τουρκία και το υποτελές κατοχικό καθεστώς της στις κατεχόμενες περιοχές μας, συνεχίζουν να επιδιώκουν να εδραιώσουν περαιτέρω τη διχοτόμηση της Κύπρου και να δημιουργήσουν νέα τετελεσμένα προς διευκόλυνση του στόχου τους. Καταφεύγουν σε μουσουλμανικές χώρες και οργανισμούς, όπου έχουν επιρροή και προωθούν τα αποσχιστικά στοιχεία του ψευδοκράτους ως άξια αναγνώρισης παρά τις επιταγές του διεθνούς δικαίου.
Η έξαρση της τουρκικής αδιαλλαξίας εκφράζεται με την προκλητική αξίωσή της για αποδοχή της λύσης δυο χωριστών κρατών και της κυριαρχικής ισότητας ως προϋπόθεση για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Μια τέτοια πρόταση δεν είναι αποδέκτη όχι μόνο από την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά ούτε από τη διεθνή κοινότητα. Με το πέρασμα του χρόνου, η προσπάθεια επιβολής μιας αργόσυρτης και σιωπηλής διχοτόμησης απειλεί να αφανίσει την όποια σύγκλιση απόψεων και θέσεων υπάρχει, απειλώντας τα ίδια τα θεμέλια της όλης διαδικασίας.
Συμπατριώτες συμπατριώτισες
Κυρίες και κύριοι, Φίλες και φίλοι
Εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, μακριά από τον χώρο καταγωγής σας, εσείς, η κυπριακή διασπορά, στο σύνολο σας, κουβαλάτε σημαντικές ευθύνες στους ώμους σας. Ο ρόλος της παροικίας στον αγώνα δικαίωσης που καταβάλλει η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Κύπρου είναι καθοριστικής σημασίας. Είσαστε πολλοί, έχετε φωνή, έχετε ρόλο. Η διατήρηση της ανάμνησης και η επαναφορά στο καθεστώς μιας ενωμένης κι ελεύθερης Κύπρου είναι και δικός σας αγώνας.
Θα είμαστε ευγνώμονες για μια πιο καθοριστική συμβολή σας στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού και τιμούμε τις μέχρι τώρα προσπάθειές σας για την προαγωγή των σχέσεων μεταξύ της Δημοκρατίας της Κύπρου και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η δράση σας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για τις δικές μας προσπάθειες. Μην ρωτάτε μόνο τι μπορεί να σας προσφέρει η ιδιαίτερη πατρίδα σας. Διερωτηθείτε και εσείς τι μπορείτε να προσφέρετε στην ιδιαίτερη πατρίδα σας
Μέσω συλλογικής προσπάθειας, της ενεργού και συνεχούς πολιτικής εμπλοκής όλων των Κυπρίων του Ηνωμένου Βασιλείου, μέσω απόκτησης κυπριακής φωνής στο βρετανικό Κοινοβούλιο, μπορούμε να κρατάμε το θέμα της Κύπρου και του ζητήματος μας στην πρώτη γραμμή της ημερήσιας διάταξης της οποιασδήποτε κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, και να διεκδικούμε το δίκιο του τόπου μας.
Τελειώνοντας, θα ήθελα, Σεβασμιότατε, να σας ευχαριστήσω θερμά για τη στήριξή σας και ειδικότερα για την κήρυξη εθνικού μνημόσυνου για την τραγική επέτειο της 20ής Ιουλίου 1974, το οποίο τελείται σήμερα σε όλες τις εκκλησίες του Ηνωμένου Βασιλείου.
Συμπατριώτες συμπατριώτισες
Κυρίες και κύριοι, Φίλες και φίλοι,
Μέρες όπως η σημερινή ενισχύουν τη βούλησή μας για συνέχιση του αγώνα που διεξάγουμε, μέχρι την τελική δικαίωση για επανένωση της Κύπρου. Μέρες σαν αυτές πρέπει να θυμόμαστε την ευθύνη και το χρέος που έχουμε έναντι αυτών που έφυγαν και αυτών που θα ακολουθήσουν, τα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές. Να αναλογιζόμαστε το χρέος που έχουμε έναντι της ιστορίας και των παραδόσεων μας, των ηρωικώς μαχόμενων και πεσόντων μας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των πεσόντων μας Ελλήνων Κυπρίων και των Ελλήνων εξ Ελλάδος και είθε ο Μεγαλοδύναμος να βοηθήσει για τη διακρίβωση της τύχης όλων ανεξάρτητα των προσώπων που η τύχη ακόμα αγνοείται.
